آشنایی با گچ و سیمان ساختمانی: سیمان ماده ای چسبده است که با چسباندن ذرات به یکدیگر جسمی یک پارجه از ذرات را به وجود می آورد. سیمان از ترکیب مصالح آهکی، رس، سیلیس و اکسیدهای معدنی در دمای ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ درجه سانتی‌گراد تولید میشود. به جسم حاصل، پس از حرارت دادن کلینکر گفته می شود و از آسیاب کردن آن به همراه مقدار مناسبی سنگ گچ سیمان تیپ‌های مختلف حاصل می شود.
تولید سیمان ساختمانی
از آنجایی که سیمان کالایی ارزان قیمت و سنگین وزن است و مصرف آن زمانی اقتصادی است که محل تولید و مصرف، حتی‌الامکان نزدیک به یکدیگر باشند، لذا پس از مدتی که سیمان وارد می‌شد تصمیم بر این شد که با توجه به وفور مواد اولیه سیمان در ایران، از محل عواید حاصل از قند و شکر اقدام به تأسیس یک کارخانه ۱۰۰تنی (روزانه) سیمان بشود.
انواع سیمان
- سیمان پرتلند تیپ I
- سیمان پرتلند تیپ II
- سیمان پرتلند تیپ III
- سیمان پرتلند تیپ IV
- سیمان پرتلند تیپ V
- سیمان پوزولان
- سیمان آمیخته
- سیمان برقی
- سیمان رنگی
- سیمان سفید
- سیمان سرباره‌ای ضد سولفات
- سیمان پرتلند آهکی
- سیمان بنائی
- سیمان نسوز
- سیمان چاه نفت
- سیمان پرتلند ضدآب
- سیمان گوگردی
- سیمان باگیرش تنظیم شده
اصول تهیه گچ و به کار گیری آن:
می توان گفت که اصول تهیه و به کارگیری این مصالح ساختمانی، تبدیل سنگ متبلور به گچ کم آب و مناسب برای استفاده است به طوری که پس از انجام کار سریعا تبلور خود را به دست آورده و مجددا سخت شود.
سخت شدن گچ در دو مرحله انجام می شود: اول، زمانی که ملات شروع به خود گیری می کند و به حالت خمیری در می آید، در این حالت ملات را به استفاده می کنند.
دوم: زمانی که رفته رفته سخت می شود، در مورد ملات گچ خالص ساختمانی این زمان حدود 10 دقیقه است.
گچ خشک: گچ خشک در حرارت 300 درجه تولید میشود که آن هم به سرعت با آب بخار ترکیب و متبلور می گردد.گچ پخته شده در حرارت بالاتر از 300 درجه، میل ترکیبی خود را با آب از دست می دهد و برای فعال کردن آن مواد محرکی همچون آهک شکفته، سیمان، سولفات سدیم یا پتاسیم می افزایند.
تولید گچ ساختمانی:
نوعی از گچ ساختمانی محصول کوره های گچ پزی سنتی نامرغوب است. بخشی از آن نیم پخته، قسمتی سوخته، و فقط حدود نیمی از آن پخته است. از این نوع گچ معمولاً برای زیرسازی یا در ملات گچ و خاک استفاده می شود.
گچ ساختمانی در کار های معمولی مانند ملات گچ و خاک، گچ و ماسه، تولید قطعات پیش ساخته، بلوک های گچی پیش ساخته و تزئینات، مصرف دارد. گچ اندود، دیر گیر تر است و برای سفید کاری مناسب می باشد.
اضافه نمودن خاک رس و آهک به گچ آن را دیر گیر می کند و گچ را برای مصرف به عنوان اندود مناسب می سازد. با خمیر کردن گرد گچ در محلول زاج سفید و پخت دوباره آن، گچ مرمری به حاصل می شود که پایداری آن در برابر آب، مناسب است و از آن برای اندود کردن نقاط مرطوب و مکان هایی که نیاز به شست وشو دارد استفاده می شود. انواع دیگر گچ مصرفی در ساختمان عبارتند از: گچ مخصوص سطوح بتنی و گچ درز گیری که در ایران آن را به نام گیپتون می شناسند.
خصوصیات گچ:
گچ باید کاملاً پخته، آسیاب و الک شده و سفید باشد.
گچ های کاملاً سوخته نباید در ساختمان به کار برده شود.
گچی که از کوبیدن نخاله ی گچ حاصل می شود، تنها یک بار برای آستر گچ و خاک قابل استفاده است.
گچ باید در محل محفوظی، دور از رطوبت نگهداری شود.
وزن مخصوص گچ کیسه ای، 1200 کیلو گرم در متر مکعب است و دانه های گچ ساختمانی خوب باید از 0.2 میلی متر ریز تر و زیر دست کاملاً نرم باشد.
گچ مناسب برای مصارف ساختمانی: گچ زیر کاری, گچ پرداخت و گچ مرمری